23 Mayıs 2009 Cumartesi

kendime serzeniş

nası zor geldi ayrılmak bu yaz
sevgililer gördüm kıskandım biraz

içim boş kaldı çok yandı canım
artık ne yapsam yalnızlardanım

aslında çok garip,hiç kavuşmadık
tenine az deydim tam karışmadık

içim boş kaldı çok yandı canım
artık ne yapsam yalnızlardanım

nil karaibrahimgil


hayat o kadar hızlı ilerliyor ki ona yetişmek imkansız gibi gözüküyor,en azından benim için.bazen(aslında her gün)öyle şeyler başıma geliyor ki hiçbir tepki veremiyorum ama sonradan düşündüğümde" neden böyle böyle yapmadım ki ben" deyip kendime sövüyorum(allahım,sen keşke demeden bir günü bitirmeyi nasip eyle bana-bize-.hem belki bu sayede günahlarım da azalır).hele birde yanında heyecanın üzerime çullandığı,ter damlalarının "karambol!!"diyerek beni sardığı o kızla birlikteysem,görmeyin halimi.
o kızın yanındayken kale direğinden bir farkım kalmıyor.
ne kaleci olabiliyorum ne de forvet oyuncusu
gözümün önünde gol mü oluyor yoksa top kaleyi mi sıyırıyor...
ama ben yinede hiçbir şey yapamıyorum.
bir ihtimal top bana çarpınca oyuna dahil oluyorum:(

0 yorum: