nası zor geldi ayrılmak bu yaz
sevgililer gördüm kıskandım biraz
içim boş kaldı çok yandı canım
artık ne yapsam yalnızlardanım
aslında çok garip,hiç kavuşmadık
tenine az deydim tam karışmadık
içim boş kaldı çok yandı canım
artık ne yapsam yalnızlardanım
nil karaibrahimgil
hayat o kadar hızlı ilerliyor ki ona yetişmek imkansız gibi gözüküyor,en azından benim için.bazen(aslında her gün)öyle şeyler başıma geliyor ki hiçbir tepki veremiyorum ama sonradan düşündüğümde" neden böyle böyle yapmadım ki ben" deyip kendime sövüyorum(allahım,sen keşke demeden bir günü bitirmeyi nasip eyle bana-bize-.hem belki bu sayede günahlarım da azalır).hele birde yanında heyecanın üzerime çullandığı,ter damlalarının "karambol!!"diyerek beni sardığı o kızla birlikteysem,görmeyin halimi.
o kızın yanındayken kale direğinden bir farkım kalmıyor.
ne kaleci olabiliyorum ne de forvet oyuncusu
gözümün önünde gol mü oluyor yoksa top kaleyi mi sıyırıyor...
ama ben yinede hiçbir şey yapamıyorum.
bir ihtimal top bana çarpınca oyuna dahil oluyorum:(
23 Mayıs 2009 Cumartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder